Rząd hiszpański opublikował nowe wytyczne odnośnie nauczania islamu w publicznych przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich.
Wytyczne są zachwalane jako sposób na to, aby uchronić muzułmańskie dzieci i młodzież przed zaangażowaniem się w terroryzm poprzez ukazanie im "umiarkowanej" wersji islamu.
Niemniej jednak, po bliższym przyjrzeniu się, wytyczne – których projekt sporządziła Islamska Komisja Hiszpanii, a zaaprobowało Ministerstwo Edukacji – mają na celu wywołanie religijnego zapału i promowanie islamskiej tożsamości u młodych osób w Hiszpanii.
Nowy plan, który jest najbardziej ambitny w całej Europie, sprowadza się do zatwierdzonej przez rząd polityki, aby stworzyć pełnoprawny program nauczania islamu w szkołach publicznych w całym kraju, w tym samym czasie, gdy chrześcijańskie symbole religijne są systematycznie usuwane z hiszpańskich szkół publicznych przez oficjalnych obrońców sekularyzmu.
Pomimo, że oczekuje się, iż hiszpańscy podatnicy będą opłacać edukację religijną około 300 tysięcy muzułmańskich uczniów w wieku od 3 do 18 lat, niejasna pozostaje kwestia tego, czy władze hiszpańskie będą miały jakikolwiek nadzór nad nauczaniem islamu w szkołach publicznych. Rząd wyraził zgodę na to, aby lokalne organizacje muzułmańskie sporządziły program nauczania, wybrały podręczniki, a nawet zadecydowały kto będzie prowadzić zajęcia.
Ministerstwo Edukacji cichaczem opublikowało wytyczne w hiszpańskim dzienniku narodowym (Boletín Oficial del Estado) 18 marca tego roku. Program nauczania islamu w hiszpańskich przedszkolach publicznych można znaleźć tutaj, w publicznych szkołach podstawowych tutaj, natomiast w publicznych szkołach średnich tu.
Wytyczne, które przewidują nauczanie każdego aspektu islamskiej doktryny, kultury i historii są poprzeplatane z "poprawną politycznie" terminologią – dokumenty są pełne popularnych haseł takich, jak koegzystencja, różnorodność, równość, prawa człowieka, włączenie społeczne, integracja, edukacja międzykulturowa, dialog międzyreligijny, umiarkowanie, pluralizm, wolność religijna, szacunek i tolerancja – ale ogólny cel jest jasny: wpojenie młodym ludziom islamskiego światopoglądu.
Zgodnie z wytycznymi, dzieci w wieku przedszkolnym (od 3 do 6 lat) mają poznać islamskie wyznanie wiary, Szahadę, które stwierdza, że "nie ma innego Boga niż Allach, a Mahomet jest jego posłańcem." Szahada stanowi wrota do islamu: osoba staje się muzułmaninem, powtarzając Szahadę trzykrotnie w obecności świadka.
Celem "Bloku 6" jest wpojenie "zainteresowania islamskimi tekstami religijnymi i kulturowymi," pobudzenie "ciekawości do Koranu w słowie i piśmie" oraz nauczenie się "islamskich recytacji, narracji i opisów."
Dzieci powinny rozwinąć "nastawienie do słuchania tekstów z Koranu i innych tekstów proroczych" oraz zapamiętać krótkie hadisy [ opisy słów, czynów i zwyczajów Mahometa] i opowieści z Koranu." Mają być też zachęcane, aby "naśladowały, poprzez różne formy wyrazu, wartości wyznawanych przez Mahometa."
Wytyczne wskazują, że w szkole podstawowej (wiek od 6 do 12 lat) dzieci powinny "uznać Mahometa jako ostatniego proroka zesłanego przez Allacha i przyjąć go za najważniejszego [wśród innych proroków]." Uczniowie mają "płynnie recytować Szahadę po arabsku i hiszpańsku" oraz "uznać Koran za przewodnik dla całej ludzkości." Dzieci mają "znać pewne arabizmy w języku hiszpańskim i docenić lingwistyczny wkład islamu w historię Hiszpanii, używając języka mówionego do okazywania uczuć i nastrojów."
Uczniowie szkół podstawowych mają "znać przykłady koegzystencji Mahometa z nie-muzułmanami," choć nie istnieją żadne przesłanki, że muzułmańskie dzieci dowiedzą się o 900 Żydach z plemienia Banu Qurayza z Medyny, którzy zostali skazani na ścięcie z rozkazu Mahometa w 627 roku.
Uczniowie mają także "rozumieć, że islam jest religią pokoju – pokoju duchowego lub wewnętrznego oraz pokoju społecznego lub wspólnotowego. Prorok uczy nas, by żyć w pokoju. Islam promuje rozwiązania dla rozwiązywania konfliktów i nierówności społecznej."
Ponadto, według wytycznych dla uczniów szkół podstawowych, mają oni "rozumieć i wyjaśnić istnienie innych monoteistycznych objawień Allacha: judaizmu i chrześcijaństwa." Jednak pozostaje niejasne, czy uczniowie usłyszą o trzech przykładach w Koranie (sury 2:65, 5:60 i 7:166), kiedy to Allach zamienia Żydów w małpy i/lub świnie.
Wytyczne wskazują, że w szkole średniej (wiek od 12 do 18 lat), uczniowie mają "znać, analizować i wyjaśniać afektywno - emocjonalne postawy Mahometa podczas jego konfrontowania się z osobistymi zniewagami, przywiązując wagę do rozstrzygania konfliktów." Pozostaje niejasne, czy uczniowie zapoznają się z surami 5:33 i 33:57-61 nawołującymi do klątwy przeciwko tym, którzy "wywołują gniew Allacha i Jego Posłańca."
Według "Bloku 4" uczniowie mają oceniać "obecną w Koranie i hadisach "przekrojowość" odnośnie relacji społecznych ." Jednakże nie wspomina się w nim, czy uczniowie dowiedzą się na zajęciach, że Koran i hadisy wymagają, aby osoby nie wyznające islamu (zimmi), a mieszkające w krajach muzułmańskich, płaciły podatek ochronny określany terminem dżizja.
Według działu dotyczącego "islamskiego modelu ekonomii i nauk prawnych," uczniowie są proszeni o zidentyfikowanie islamskich rozwiązań problemów światowych. Wymaga się od nich również "dokonania analizy i wyjaśnienia zalet nieoprocentowanych pożyczek [zwanych również finansami szariatu]."
Według "Bloku 8" uczniowie mają "analizować etapy utworzenia i rozkwitu islamskich nauk prawnych [szariatu] w złotym wieku al-Andalus."
Al-Andalus to arabska nazwa tych części Hiszpanii, Portugalii i Francji, które były okupowane przez muzułmańskich zdobywców (zwanych także Maurami) od 711 do 1492 roku. Państwo Islamskie (ISIS) wielokrotnie przysięgało "wyzwolenie" al-Andalus z rąk niewiernych i uczynienie go częścią ich nowego Kalifatu Islamskiego.
Wytyczne zachęcają również uczniów do korzystania z internetu, aby nauczyli się więcej o islamie, mimo że internet odgrywa coraz bardziej znaczącą rolę w radykalizacji młodych muzułmanów.
Prawną podstawę nauczania islamu w hiszpańskich szkołach publicznych można znaleźć w Artykule 27.3 Hiszpańskiej Konstytucji z 1978 roku, która stanowi, iż choć Hiszpania jest niewyznaniowa (co oznacza, że nie ma oficjalnej religii państwowej), "Państwo gwarantuje rodzicom prawo, dzięki któremu ich dzieci mają możliwość edukacji religijnej i moralnej, odpowiadającej ich własnym przekonaniom." Muzułmanie (i katolicy) od dawna rozumieli, że oznacza to, iż ich dzieci mają prawo do edukacji religijnej w szkołach publicznych.
10 listopada 1992 roku socjalistyczny rząd Felipe Gonzáleza – próbując zakończyć monopol Kościoła Rzymsko-Katolickiego nad hiszpańską edukacją – wynegocjował "Umowę o współpracy między rządem Hiszpanii i Islamską Komisją Hiszpanii" ( Comisión Islámica de España, CIE). Umowa ta, skodyfikowana w Ustawie 26/1992, uznała islam jako religię mniejszościową w Hiszpanii i zagwarantowała, że "uczniowie muzułmańscy (...) zdobywają religijne wykształcenie islamskie w szkołach publicznych."
(Również 10 listopada 1992 roku rząd hiszpański zatwierdził "Umowę o współpracy między rządem Hiszpanii i Federacją Ewangelicznych Kościołów w Hiszpanii." Umowa ta została skodyfikowana w Ustawie 24/1992. W czerwcu 1993 roku rząd hiszpański opublikował wytyczne odnośnie nauczania chrześcijaństwa ewangelicznego w szkołach publicznych.)
W ostatnich latach muzułmańscy przywódcy w Hiszpanii uskarżali się, że rząd hiszpański nie wprowadził w życie umowy z 1992 roku. Według CIE, 90% muzułmańskich uczniów nie ma dostępu do zajęć z islamu w szkołach publicznych. Nowe wytyczne wydają się sygnalizować deklarację obecnego rządu o spełnieniu obietnic poprzedników.
Wytyczne zostały sporządzone przez przewodniczącego CIE, Riaÿa Tatary'ego, Syryjczyka, który mieszka w Hiszpanii od ponad 45 lat. Tatary, lekarz medycyny, który jest również imamem w Abu-Bakr, drugim co do wielkości meczecie w Madrycie, jest często przedstawiany jako ucieleśnienie muzułmańskiej integracji i umiarkowania.
Tatary jest głównym interlokutorem między hiszpańską społecznością muzułmańską a hiszpańskim rządem. Otrzymał on obywatelskie odznaczenie za zasługi od Ministerstwa Sprawiedliwości za jego prace nad prawodawstwem w Hiszpanii odnośnie wolności religijnej.
Jednakże hiszpańscy analitycy antyterroryzmu (tutaj i tutaj) od dawna podejrzewają, że Tatary ma bliskie powiązania z Bractwem Muzułmańskim, które jest bardzo krytycznie nastawione wobec zachodnich idei sprawiedliwości i demokracji. Motto Bractwa brzmi: "Allah jest naszym celem. Prorok jest naszym przywódcą. Koran jest naszym prawem. Dżihad naszą ścieżką. Śmierć na ścieżce Allaha jest naszą największą nadzieją."
Tatary zaprzecza oskarżeniom, mimo że członkowie jego meczetu są faktycznie powiązani z Al-Kaidą.
Przed wyborami lokalnymi w maju 2015 roku Tatary pouczał muzułmanów w Hiszpanii, aby nie głosowali na żadnego kandydata, który "utrudnia lub zakłóca budowanie meczetów dla naszych wiernych i cmentarzy dla naszych zmarłych." Powiedział też, że muzułmańscy wyborcy nie powinni głosować na nikogo, kto "utrudnia lub uniemożliwia dzieciom muzułmańskich obywateli możliwość uczestniczenia w zajęciach z religii islamskiej w szkołach publicznych lub prywatnych."
Hiszpańscy analitycy polityczni powiedzieli, że próby Tatary'ego wymuszenia głosu na hiszpańskich muzułmanach jest alarmująca:
"Na pierwszy rzut oka, nie wydaje się być rzeczą niewłaściwą, że ugrupowanie, niezależnie od jego natury, broni praw swoich członków. Jednakże, gdy mamy do czynienia z jednostką, która odwołuje się do religii, aby narzucić przytłaczającą dyscyplinę na wiernych na scenie politycznej, nie możemy nie być tym zaalarmowani. Zwłaszcza, gdy ta religia jest uwikłana w nieustającą wojnę ze sobą i z resztą cywilizowanego świata."
Jednak nie wydaje się prawdopodobne, aby rodzice i imamowie zaakceptowali większość politycznie poprawnych, metaforycznych interpretacji Koranu Tatary'ego, które najwyraźniej mają na celu zapewnienie aprobaty rządu dla tychże wytycznych. Wyzwaniem dla nastawionych na reformę muzułmanów jest przekonanie większości muzułmanów, że Koran i hadisy nie oznaczają w rzeczywistości tego, co mówią.
W ostatecznym rozrachunku nowe wytyczne mogą osiągnąć absolutnie niepożądany cel: posłużą jako wrota do radykalnego islamu dla dziesiątek tysięcy młodych muzułmanów w Hiszpanii.
Soeren Kern jest Senior Fellow w nowojorskim Gatestone Institute. Jest także Senior Fellow ds. Polityki Europejskiej w madryckiej Grupo de Estudios Estratégicos / Grupie Badań Strategicznych. Można go śledzić na Facebooku i Twitterze. Jego pierwsza książka, Global Fire, ukaże się w 2016 roku.